در اون روزها اگر با یکی از سبزها در فضای سایبر یا مستقیما به بحث می نشستی که چرا این شعار رو سر دادی ، اولین جمله ای که از دهانش خارج می شد این بود : چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است ، ما وقتی خودمون مشکل داریم چرا باید به بقیه کمک کنیم؟
عقیق: مجتبی رنجی در وبلاگ خود نوشت:
بسیار شنیده ایم که می گویند : چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است...این ضرب المثل چند وقتی ست که حتی مورد سوء استفاده های سیاسی نیز قرار می گیرد ، ضرب المثلی که در بین مردم مسلمان ایران جا افتاده اما در عین حال با مبانی دینی همین مردم در تضاد کامل است.
سال 88 عده ای معدود که از جای معدود نیز تغذیه می شدند ، شعارهایی سر دادند که مستقیما مبانی دینی را هدف گرفته بود :
مرگ بر اصل ولایت فقیه ، استقلال آزادی جمهوری ایرانی(به حذف عبارت اسلامی توجه کنید) ، نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران ، شعار ملت ما، دین از سیاست جدا و دیگر شعارهایی که مورد بحث ما نیست.
در این چند شعاری که اشاره کردم ، مستقیما یا غیر مستقیم آموزه های اسلامی مورد حمله قرار گرفته ، در این یادداشت بنده فقط با یکی از این ها کار دارم آن هم شعار نه غزه نه لبنان هست.
در اون روزها اگر با یکی از سبزها در فضای سایبر یا مستقیما به بحث می نشستی که چرا این شعار رو سر دادی ، اولین جمله ای که از دهانش خارج می شد این بود : چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است ، ما وقتی خودمون مشکل داریم چرا باید به بقیه کمک کنیم؟
حتی بعضی از این سبز ها میگفتند که این جمله که چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است در قرآن آمده و یا برخی می گفتند حدیث پیامبر است!
حال اینکه این عبارت نه در قرآن آمده ، نه حدیث پیامبر اسلام(ع) است و نه با مبانی اسلامی سازگار است بلکه با آموزه های شریعت نبوی در تضاد کامل و صد در صدی ست.
سبزها در سال 88 گاف های اساسی دادند که ثابت کرد خیلی از آنها نه تنها با آموزه های اسلام آشنایی ندارند بلکه برخی شان حتی با این آموزه ها دشمنی نیز می کنند ، یک مورد این دشمنی ها ماجرای تلخ عاشورای سال 88 بود.
بنده می خواهم ضرب المثل چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است رو مقایسه کنم با کلام خداوند ، کلام اهل بیت و نیز سیره اهل بیت(ع) ، نتیجه گیری با خودتان.
الَّذِینَ یُنفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ (آل عمران 134)
کسانی که در تنگدستی و توانگری انفاق می کنند ، و خشم خود را فرو می‌برند؛ و از خطای مردم درمی‌گذرند؛ و خدا نیکوکاران را دوست دارد
(انفاق در تنگدستی از صفات بارز نیکوکاران است ، در سوره یونس آیه 26 پاداش نیکوکاران آمده است ، حال بگویید حرام بودن چراغی که به خانه رواست با این آیه چگونه قابل جمع است؟ )
وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْیَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ نَصِیرًا (نساء آیه 75)
چرا در راه خدا، و مردان و زنان و کودکانی که (به دست ستمگران) تضعیف شده‌اند، پیکار نمی‌کنید؟! همان افراد (مظلومی) که می‌گویند: «پروردگارا! ما را از این شهر (مکه)، که اهلش ستمگرند، بیرون ببر! و از طرف خود، برای ما سرپرستی قرار ده! و از جانب خود، یار و یاوری برای ما تعیین فرما.
(سفارش به جهاد در راه خدا و به قصد رهانیدن مظلومان از ستم ظالمان ، از آیات صریح قرآن است)
قال رسول الله (ص):
مَن أصبَحَ لا یَهتَمُّ بِاُمورِ المُسلمینَ فَلَیسَ مِنهُم ، و مَن سَمِعَ رَجلاً یُنادِی : یا لَلمسلمینَ ! فَلَم یُجِبهُ فلَیسَ بمُسلِمٍ .( میزان الحکمة ج5 ص 377)
هـر که صبح کند در حالى که به امور مسلمانان اهتمام ندارد ، از آنان نیست وهر که فریاد کمک خواهى شخصی را بشنود و به کمکش نشتابد ، مسلمان نیست.
و نیز رسول الله فرمودند : « همه مسلمانان برادر یکدیگرند، به همدیگر ظلم نمی کنند و در مقابل دشمنان یکدیگر را رها نمی کنند و به خود وا نمی گذارند» (فتح الباری، ج 12، ص 323)
و نیز حضرت فرمودند : هر کس نزد او مؤمنی خوار شود ولی او را یاری نکند، در حالی که قادر بر نصرت او باشد، خداوند عزو جل، روز قیامت نزد تمام خلایق او را خوار خواهد نمود (مسند احمدبن حنبل، ج 3، ص 487)
امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیه السلام) فرمودند : کُونا لِلظّالِمِ خَصْماً، وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً
همواره دشمن ظالم و یار و یاور مظلوم باشید .(نامه 47 نهج البلاغه)
سوالی که از سبز ها دارم این است که امیرالمومنین علی(ع) برای چه در نهج البلاغه فرمودند : اگر مردی از شنیدن این خبر که خلخال از پای یک پیرزن یهودی کندند بمیرد مرگ بر او رواست؟ مگر در زمان امیرالمومنین تمام مشکلات مسلمین حل و فصل شده بود که حضرت اینگونه در مورد مشکل یک پیرزن یهودی سخن گفتند؟ شاید بگویید چون آن پیرزن در حیطه سرزمین های اسلامی تحت فرمان امیرالمومنین بود ، خیلی خوب اگر امروز یک پیرزن مسلمان در کشوری مانند فرانسه مورد ظلم قرار بگیرد واکنش امام زمان(عج) چگونه خواهد بود؟ آیا ایشان خواهند فرمود که چراغی که به خانه رواست بر مسجد حرام است و ما تا امور مسلمین خودمان را حل و فصل نکنیم کاری به کار دیگر مسلمانان نداریم؟!
اینها را بیان کردم تا وجدان ها را بیدار کنم تا دوباره برخی را به فکر وا دارم که آیا شعر نه غزه نه لبنان شعار اسلامی بود ؟ و آیا ممکن است که موضع ائمه(ع) در قبال چنین مسائلی همان موضع شما یعنی بی تفاوتی باشد؟
منبع:جهان
211008
بسیار شنیده ایم که می گویند : چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است...این ضرب المثل چند وقتی ست که حتی مورد سوء استفاده های سیاسی نیز قرار می گیرد ، ضرب المثلی که در بین مردم مسلمان ایران جا افتاده اما در عین حال با مبانی دینی همین مردم در تضاد کامل است.
سال 88 عده ای معدود که از جای معدود نیز تغذیه می شدند ، شعارهایی سر دادند که مستقیما مبانی دینی را هدف گرفته بود :
مرگ بر اصل ولایت فقیه ، استقلال آزادی جمهوری ایرانی(به حذف عبارت اسلامی توجه کنید) ، نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران ، شعار ملت ما، دین از سیاست جدا و دیگر شعارهایی که مورد بحث ما نیست.
در این چند شعاری که اشاره کردم ، مستقیما یا غیر مستقیم آموزه های اسلامی مورد حمله قرار گرفته ، در این یادداشت بنده فقط با یکی از این ها کار دارم آن هم شعار نه غزه نه لبنان هست.
در اون روزها اگر با یکی از سبزها در فضای سایبر یا مستقیما به بحث می نشستی که چرا این شعار رو سر دادی ، اولین جمله ای که از دهانش خارج می شد این بود : چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است ، ما وقتی خودمون مشکل داریم چرا باید به بقیه کمک کنیم؟
حتی بعضی از این سبز ها میگفتند که این جمله که چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است در قرآن آمده و یا برخی می گفتند حدیث پیامبر است!
حال اینکه این عبارت نه در قرآن آمده ، نه حدیث پیامبر اسلام(ع) است و نه با مبانی اسلامی سازگار است بلکه با آموزه های شریعت نبوی در تضاد کامل و صد در صدی ست.
سبزها در سال 88 گاف های اساسی دادند که ثابت کرد خیلی از آنها نه تنها با آموزه های اسلام آشنایی ندارند بلکه برخی شان حتی با این آموزه ها دشمنی نیز می کنند ، یک مورد این دشمنی ها ماجرای تلخ عاشورای سال 88 بود.
بنده می خواهم ضرب المثل چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است رو مقایسه کنم با کلام خداوند ، کلام اهل بیت و نیز سیره اهل بیت(ع) ، نتیجه گیری با خودتان.
الَّذِینَ یُنفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ (آل عمران 134)
کسانی که در تنگدستی و توانگری انفاق می کنند ، و خشم خود را فرو می‌برند؛ و از خطای مردم درمی‌گذرند؛ و خدا نیکوکاران را دوست دارد
(انفاق در تنگدستی از صفات بارز نیکوکاران است ، در سوره یونس آیه 26 پاداش نیکوکاران آمده است ، حال بگویید حرام بودن چراغی که به خانه رواست با این آیه چگونه قابل جمع است؟ )
وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْیَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ نَصِیرًا (نساء آیه 75)
چرا در راه خدا، و مردان و زنان و کودکانی که (به دست ستمگران) تضعیف شده‌اند، پیکار نمی‌کنید؟! همان افراد (مظلومی) که می‌گویند: «پروردگارا! ما را از این شهر (مکه)، که اهلش ستمگرند، بیرون ببر! و از طرف خود، برای ما سرپرستی قرار ده! و از جانب خود، یار و یاوری برای ما تعیین فرما.
(سفارش به جهاد در راه خدا و به قصد رهانیدن مظلومان از ستم ظالمان ، از آیات صریح قرآن است)
قال رسول الله (ص):
مَن أصبَحَ لا یَهتَمُّ بِاُمورِ المُسلمینَ فَلَیسَ مِنهُم ، و مَن سَمِعَ رَجلاً یُنادِی : یا لَلمسلمینَ ! فَلَم یُجِبهُ فلَیسَ بمُسلِمٍ .( میزان الحکمة ج5 ص 377)
هـر که صبح کند در حالى که به امور مسلمانان اهتمام ندارد ، از آنان نیست وهر که فریاد کمک خواهى شخصی را بشنود و به کمکش نشتابد ، مسلمان نیست.
و نیز رسول الله فرمودند : « همه مسلمانان برادر یکدیگرند، به همدیگر ظلم نمی کنند و در مقابل دشمنان یکدیگر را رها نمی کنند و به خود وا نمی گذارند» (فتح الباری، ج 12، ص 323)
و نیز حضرت فرمودند : هر کس نزد او مؤمنی خوار شود ولی او را یاری نکند، در حالی که قادر بر نصرت او باشد، خداوند عزو جل، روز قیامت نزد تمام خلایق او را خوار خواهد نمود (مسند احمدبن حنبل، ج 3، ص 487)
امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیه السلام) فرمودند : کُونا لِلظّالِمِ خَصْماً، وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً
همواره دشمن ظالم و یار و یاور مظلوم باشید .(نامه 47 نهج البلاغه)
سوالی که از سبز ها دارم این است که امیرالمومنین علی(ع) برای چه در نهج البلاغه فرمودند : اگر مردی از شنیدن این خبر که خلخال از پای یک پیرزن یهودی کندند بمیرد مرگ بر او رواست؟ مگر در زمان امیرالمومنین تمام مشکلات مسلمین حل و فصل شده بود که حضرت اینگونه در مورد مشکل یک پیرزن یهودی سخن گفتند؟ شاید بگویید چون آن پیرزن در حیطه سرزمین های اسلامی تحت فرمان امیرالمومنین بود ، خیلی خوب اگر امروز یک پیرزن مسلمان در کشوری مانند فرانسه مورد ظلم قرار بگیرد واکنش امام زمان(عج) چگونه خواهد بود؟ آیا ایشان خواهند فرمود که چراغی که به خانه رواست بر مسجد حرام است و ما تا امور مسلمین خودمان را حل و فصل نکنیم کاری به کار دیگر مسلمانان نداریم؟!
اینها را بیان کردم تا وجدان ها را بیدار کنم تا دوباره برخی را به فکر وا دارم که آیا شعر نه غزه نه لبنان شعار اسلامی بود ؟ و آیا ممکن است که موضع ائمه(ع) در قبال چنین مسائلی همان موضع شما یعنی بی تفاوتی باشد؟
منبع:جهان
211008
