-تنها نهادی که به ما کمک می کند و باری از دوش هیئت ها و محافل مذهبی بر می دارد حاج آقا قاسمیان است که این مجموعه را در اختیار هیئت عشاق العباس قرار داده و فکر می کنم یک سال و نیم است که ما مهمان شان هستیم.

- تا الان بساط عشق امام حسین(ع)به گونه ای گذشته و پیش رفته و از باب چاپلوسی حرف نمیزنم. دوستان به ما محبت کردند و ما هم احترام می گذاریم. ولی وظیفه خودم می دانم که در چنین شرایطی از حمایت دوستانی که در شهرداری تهران هستند تشکر ویژه کنم.      

-حرکتی که انجام دادیم با عنوان چالش ورزشی شاید حرکت درستی نبود اما در ارتباط با حسینیه سر حرفمان هستیم . شاید برای برخی خوشایند نبود و این حرکت در شان ذاکر امام حسین(ع) نبود. ما از تمام دوستان و صاحب نظران و اساتید و بزرگواران عذرخواهی می کنیم.

-من اهل جرئت هستم و حرفم را میزنم و با کسی تعارف ندارم. کاری که اشتباه باشد می گویم اشتباه است و کاری که اشتباه نباشد اگر تا قیامت بگویند اشتباه است من می گویم صحیح است . به همین دلیل شاید چنین کاری در شان یک نوکر امام حسین(ع) نباشد.

-من همیشه آرزو داشتم بزرگ شوم بتوانم نوکر و خدمت گزار امام حسین(ع) باشم و چشم بر هم زدم، شدیم 35 سال و چشمی بر هم بزنیم 40سال و دیگر توانایی حالا را نخواهیم داشت که برای حضرات معصومین خودمان را خرج کنیم.

-اگر ایرادی در من می بینید برادرانه بگویید. اگر ایرادی از رفقا و دوستان می بینید، کنار بکشید و صحبت کنید. من در مورد این قضییه ایراد داشتم و عذرخواهی می کنم ولی اینکه بخواهید توهین و جسارت کنید و پشت سر ناسزا بگویید و پست بگذارید و کامنت بگذارید و فحش بدهید. این ها چیزی را حل نمیکند. چشم به هم بزنیم 40 ساله شدیم و با این وضع آلودگی هوا اصلاً مشخص نیست به40 سالگی برسیم یا نه! شاید زودتر از این به غزل خداحافظی لبیک بگوییم.

-بیایید هوای همدیگر را داشته باشیم. من به چه علت باید پشت دوستم حرف بزنم؟ آن هم رفاقت سر سفره امام حسین(ع).