امام باقر(ع) از رسول خدا(ص) نقل می‌کند که خدای متعال می‌فرماید: «برخی از بندگان مومنم، کسانی هستند که امر دینشان جز با ثروتمندی و وسعت و تندرستی اصلاح نشود، پس آنها را با ثروت و وسعت و تندرستی می‌آزمایم، تا امر دینشان اصلاح شود.
عقیق:و برخی از بندگان مومنم، کسانی هستند که امر دینشان جز با فقر و تهیدستی و نا تندرستی اصلاح نشود و سامان نپذیرد، پس آنها را با فقر و تهیدستی و بیماری می‌آزمایم، تا امر دینشان سامان پذیرد، و اصلاح شود، من به آنچه امر دین بندگان مومنم را اصلاح کند داناترم.
و برخی از بندگان مومنم، کسی است که در عبادتم کوشش می‌کند و از خواب شیرین و بستر با لذت خود، برمی‌خیزد، و در شب‌ها برای خاطر من نماز شب می‌خواند، و خود را در راه عبادتم به زحمت می‌اندازد، من یک شب و دو شب او را به چرت می‌اندازم، برای نظر لطفی که نسبت به او دارم، و می‌خواهم باقیش بدارم، پس او تا صبح می‌خوابد، سپس برمی‌خیزد و خود را سرزنش کرده، و دچار زاری می‌شود ( که چرا شب از عبادت محروم شدم) در صورتی که اگر او را واگذارم تا هر چه بخواهد عبادتم کند، از آن راه او را خودبینی فرا گیرد، و همان خودبینی او را نسبت به اعمالش فریفته می‌سازد، و حالتی به او دست می‌دهد که هلاک دینش در آن می‌باشد، به جهت عجب به اعمال و از خود راضی بودنش، تا آنجا که گمان می‌کند بر همه عابدان برتری گرفته و در عبادت از حد تقصیر در گذشته است، در آن هنگام از من دور می‌شود و خودش گمان می‌کند که به من نزدیک است. (1)
پی نوشت:
1- سخن خدا، کلیات احادیث قدسی، ص111
منبع:کیهان
