_ نه تنها عالم ملکوت که وقتی به عالم نور می رسیم، به جز حضرت زهرا(س) چیزی نمی بینیم. نه تنها عالم نور بلکه به یک عالمی می رسیم که صدای یا ایتها النفس المطمئنه حضرت حق را می شنویم.

_ حسین شاکری نه به مدالش افتخار کرد و نه به سوادش و نه به لباسش. یک چیزی را به همه ما ثابت کرد که ای مردم اگر می خواهید از ارض به عرش بروید نه با دست باید این راه را باز کنید و نه با دندان بلکه بازکردن این مسیر فقط با گریه برای حسین بن علی(ع) باز می شود.

_ حسین شاکری به همه رفقایش یک حرف را زد که من زندگی را پیدا کردم. او زنده است و ما مرده ایم. او متحرک است و ما توقف در این زمین داریم. او زنده شد به نام زنده کل عالم حسین بن علی. اگر ما حسین بیعت کنیم کار حسین(ع) زنده کردن است.

_ سلمان خدمت پیامبر آمده و گفت که یا رسول الله من خدا را خیلی دوست دارم. پیامبر وقتی دلیل این امر را پرسید سلمان گفت وقتی من به نماز می ایستم می فهم که نماز من را صدا می کند نه من نماز را صدا کنم. این حسین شاکری در اوج خنده و مهربانی و اوج لذت هایش وقتی صدای نماز را می شنید شروع به نماز خواندن می کرد.

_ جنس خوب را فقط حسین(ع) می خرد. حسین شاکری خریدار خوبی مانند امام حسین را داشت. حسین شاکری به همه عالم ثابت کرد که خنده و گریه ای ارزش دارد که جنسش از جنس حسین بن علی باشد. قیام و سجود و جلوسی ارزش دارد که در راه حسین بن علی باشد.

_ خاک پای زوار حسین طوطیای چشم همه سلاح های عالم است. هر کسی برای حسین(ع) گریه کرد مادرش فاطمه(س) برای او دعا خواهد کرد. مقام مبتلا بودن بالاتر از تمنا و طلب عشق است. وادی اول خریدار کوی حسین این است که ما مبتلا به حسین(ع) باشیم.

_ ناکام آن نیست که ازدواج نکرده از دنیا برود. ناکام آن است که یک شب جمعه کربلا را تجربه نکرده باشد. عاقبت به خیری خیلی مهم است. حسین شاکری هم خوب شروع کرد و هم خوب زندگی کرد که در همه لحظه لحظه سیره زندگی اش اربابی مانند حسین بن علی داشت و هم خوب تمام شد.