بخشش و کرم، بی شک یکی از صفات برجسته خاندان پیامبر (ص) می باشد، به نحوی که حتی دشمنان این بزرگوران بدین امر اذعان داشته اند؛ چنانچه در این باره روایات و نقل های فراوانی ذکر شده است.
عقیق: از این رو آمده است روزی عربی بادیه نشین به حضور امام حسین (ع) آمد و گفت: ای فرزند رسول خدا؛ دیه ی کاملی را ضامن شده ام، ولی اکنون از پرداخت آن ناتوانم، با خود گفتم: از بزرگوارترین مردم درخواست می کنم و بزرگوارتر از خاندان رسول خدا (ص) کسی را ندیده ام.پس امام حسین (ع) فرمودند: ای برادر عرب؛ من از تو در مورد سه موضوع سؤال می نمایم. اگر یکی از آنها را پاسخ دادی یک سوم دیه ای که گفتی می پردازم و اگر دو سوال را پاسخ دادی دوسوم و اگر هر سه سؤال را پاسخ دادی همه ی آن را می پردازم.
اعرابی گفت: ای فرزند رسول خدا؛ آیا شخصیتی مثل شما از من (عوام) می پرسد، در حالی که شما از خاندان علم و شرف هستید؟
امام حسین (ع) فرمودند: آری، از جد بزرگوارم رسول خدا (ص) شنیدم که می فرمود: نیکی و عطا به اندازه معرفت هر شخص است.
اعرابی گفت: از آنچه می خواهید بپرسید؛ اگر توانستم پاسخ می دهم وگرنه از حضرت شما می آموزم و نیرویی جز از خدا نیست.
امام حسین (ع) فرمودند: کدام اعمال برتر است!
اعرابی گفت: ایمان به خدا.
امام حسین (ع) فرمودند: راه رهایی از هلاکت چیست؟
اعرابی گفت: اعتماد به خدا.
امام حسین (ع) فرمودند: چه صفتی موجب زینت مرد است؟
اعرابی گفت: دانشی که همراه بردباری باشد.
امام حسین (ع) فرمودند: اگر این صفت را نداشته باشد چه؟
اعرابی گفت: ثروتی که با جوانمردی باشد.
امام حسین (ع) فرمودند: اگر این را هم نداشته باشد.
اعرابی گفت: فقری که توأم با شکیبایی باشد.
امام حسین (ع) فرمودند: اگر این هم نداشته باشد چه؟
اعرابی گفت: پس بر چنین شخصی صاعقه ای از آسمان فرود آید و او را بسوزاند که او سزاوار این بلا است.
در این هنگام آن حضرت خندید و کیسه پولی که هزار دینار طلا در آن بود به وی عطا نموده و انگشتر خویش را نیز به او بخشیدند.
آنگاه فرمودند: ای اعرابی! این هزار دینار طلا را در ازای دیه بپردازد و این انگشتر را در مخارج زندگیت مصرف کن.
اعرابی عطای امام حسین (ع) را گرفت و این آیه را خواند: اللهُ اَعلَم حیثُ یجعلَ رِسالَتَهُ: خداوند آگاهتر است که رسالت خویش را کجا قرار دهد (سوره انعام: آیه 124).
پی نوشت ها:
1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج44: 196.
2-قاضی زاهدی، پرسش های مردم و پاسخ های امام حسن و امام حسین (ع): 251،255.
منبع:قدس
211008
