نکاتی از سخنان حجت الاسلام  رفیعی به شرح زیر است:

*در انجام اعمال نیک، آن چه اهمیت دارد پذیرش اعمال توسط خداوند است که در این خصوص ویژگی هایی برای قبولی عمل در قرآن کریم و روایات وجود دارد؛ خداوند متعال در آیه 15 سوره مبارکه احقاف، شش مورد را لازمه قبولی اعمال عنوان فرموده و می فرماید عمل کسی را قبول می کنیم که می گوید «رَبِّ اَوزِعنی اَن اَشکُرَ نعمَتک الّتی اَنعَمتَ علیَّ»؛ یعنی در زندگی شان شاکر هستند و گله نمی کنند.

*در این آیه از «ایزاع» شکر نعمت یاد شده است؛ «ایزاع» بالاتر از توفیق است و معنای آن این است که خدایا شکر نعمتت را به دلم بینداز؛ همانگونه که امیرمؤمنان علی(ع) در خطبه 215 نهج البلاغه دعایی دارند که هر روز صبح آن را می خواندند  و طی آن خدا را به خاطر این که  صبح کردند در حالی که زنده هستند و در سلامت صبح کرده اند شکر می کردند؛ این معنای ایزاع است.

*در ادامه آیه، شکر نعماتی که خداوند به والدین ما عطا فرموده است، انجام عمل صالحی که خدا را خشنود می کند، دعا کردن برای نسل و فرزندان، توبه کردن و تسلیم بودن در برابر خداوند از دیگر شرایط پذیرش اعمال بیان شده است.

*دعا برای نسل از جمله مواردی است که باعث قبولی اعمال می شود؛ پدر آیت الله العظمی گلپایگانی(ره)، به هنگام ولادت ایشان چهار دعا برای ایشان کردند و طول عمر، وسعت رزق، عالم شدن و عامل به علم شدن را برای ایشان از خداوند مسألت کردند و همانطور شد؛ آیت الله گلپایگانی 90 سال عمر کردند و بر پیکر امام راحل(ره) نیز نماز خواندند، وسعت روزی شان به گونه ای شد که پس از ارتحال آیت الله بروجردی هزینه های حوزه علمیه را می دادند و بیمارستان و مدرسه و غیره در قم ساختند، و از نظر علم هم در جایگاهی بودند که امام راحل(ره) ارزش ویژه ای برای نظرات ایشان قائل بود.

*قبولی عمل از کثرت آن مهم تر است؛ در تفسیر البرهان روایتی دیدم که گاهی عمل به آسمان دوم می رود و به خاطر حسد بر می گردد، گاهی به آسمان سوم می رود و به خاطر عجب بر می گردد، اما گاهی از آسمان هفتم هم بالاتر می رود و خداوند به این خاطر که عمل با اخلاص انجام نشده است آن را بر می گرداند از این رو در روایات آمده است که اگر حتی یک عمل مقبول داشته باشید، کار تمام است.

*در قرآن کریم و روایات ائمه اطهار(ع) شرایط اعمالی که پذیرفته نمی شوند نیز بیان شده است که در جلسات آینده آن ها را عنوان می کنیم.

 گزیده اشعار مداحی حاج محمد رضا طاهری:

 دلگیرم از زمانه، بیا مهربان من 
بر لب رسیده از غم ایّام، جان من 
دنیا مرا به بند اسارت کشیده است 
رنگ قفس شده همه آسمان من 
عمرم به سر شد و نشدم آن چه خواستی 
باران شرم می چکد از دیدگان من 

یا صاحب الزّمان دستی بگیر تا نرود نوکری ز دست 
هجران تو ببین که بریده امان من 
در عالم خیال شدم با تو همسفر 
تعبیر شد اگر سحر اینجاست جان من 
با خود ببر مرا سحر جمعه کربلا 
تا تل زینبیه شوی روضه خوان من