اگر در انسان نبود، غیر از زوال، از بسیاری از کمالات و ترقیات باز می ماند.
عقیق: بدان که قوه ی غضبیه یکی از نعمت های بزرگ الهی و مایه ی آبادانی دنیا و آخرت و بقای شخص و نوع انسان است و در تشکیل مدینه ی فاضله و نظام جامعه مدخلیت عظیم دارد.اگر این رو در حیوان نبود، در برابر نا ملایمات طبیعت از خود دفاع نمی کرد و دستخوش زوال می شدو اگر در انسان نبود، غیر از زوال، از بسیاری از کمالات و ترقیات باز می ماند. حد تفریط این نیرو از نقایص شمرده شده و کسی که کمبود غضب دارد دچار ترس، ضعف ، سستی ، طمع، بی صبری، راحت طلبی، خمودی،ظلم پذیری، رضا به رذایل و رسوایی ها،بی غیرتی و بی همتی می شود. خداوند در صفت مومنین می فرماید:
« اشداء علی الکفار رحماء بینهم»
انجام امر به معروف و نهی از منکر و اجرای حدود و تعزیرات و سایر برنامه های دینی و عقلی جز در سایه ی قوه غضب صورت نگیرد.
پی نوشت:
بر کرانه ی شرح چهل حدیث،ص۷۸.
منبع:افکار
211008
