کدام سوره ازقرآن بنام امام حسین است؟
سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین (ع) است. هر کس آن را بخواند با حسین بن علی (ع) در قیامت، در درجه اول او در بهشت خواهد بود.
عقیق: کدام سوره از قرآن بنام امام حسین (ع) است؟
سوره مبارکه «فجر» به عنوان سوره امام حسین (ع) مشهور است.[۱]
امام صادق (ع) می فرماید: سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین (ع) است. هر کس آن را بخواند با حسین بن علی (ع) در قیامت، در درجه اول او در بهشت خواهد بود.[۲]
در قسمت های نهائی این سوره، نفس آرام و مطمئنّه مورد خطاب قرار گرفته است، خداوند او را به سوی خود می خواند و داخل بندگان خاص خود می کند و سپس او را به بهشت جاودانگی دعوت می کند.[۳]
مسلّماً مصداق روشن «نفس مطمئنّه» وجود مبارک امام حسین (ع) است و شاید به همین دلیل است که این سوره را سوره امام حسین (ع) نامیده اند.[۴]
پی نوشت:
[۱]. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص ۴۳۹، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ ش.
[۲]. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص ۱۲۳، دارالشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق.
[۳]. «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعی إِلى رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً، فَادْخُلی فی عِبادی، وَ ادْخُلی جَنَّتی»، الفجر،۲۷ – ۳۰٫
[۴]. تفسیر نمونه، ج ۳۶، ص ۴۳۹٫
منبع:روضه
سوره مبارکه «فجر» به عنوان سوره امام حسین (ع) مشهور است.[۱]
امام صادق (ع) می فرماید: سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین (ع) است. هر کس آن را بخواند با حسین بن علی (ع) در قیامت، در درجه اول او در بهشت خواهد بود.[۲]
در قسمت های نهائی این سوره، نفس آرام و مطمئنّه مورد خطاب قرار گرفته است، خداوند او را به سوی خود می خواند و داخل بندگان خاص خود می کند و سپس او را به بهشت جاودانگی دعوت می کند.[۳]
مسلّماً مصداق روشن «نفس مطمئنّه» وجود مبارک امام حسین (ع) است و شاید به همین دلیل است که این سوره را سوره امام حسین (ع) نامیده اند.[۴]
پی نوشت:
[۱]. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص ۴۳۹، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ ش.
[۲]. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص ۱۲۳، دارالشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق.
[۳]. «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعی إِلى رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً، فَادْخُلی فی عِبادی، وَ ادْخُلی جَنَّتی»، الفجر،۲۷ – ۳۰٫
[۴]. تفسیر نمونه، ج ۳۶، ص ۴۳۹٫
منبع:روضه
