مکیال المکارم. . .
امام سجاد(ع) در دعای روز عرفه پس از دعا برای امام عصر(ع) می گویند: . . . بارالها درود فرست بر دوستان آنان که به ولایتشان تمسک جویند و تسلیم امرشان باشند و در اطاعتشان کوشش نمایند و منتظر روزگار حکومتشان باشند.
عقیق:دعای حضرت سجاد(ع) برای دعا کنندگان فرج صاحب الزمان بر فواید متعدد و آثار چندی مشتمل است:اول: دعا و طلب صلوات بر آنان از سوی خدای متعال در هر صبح و شام
دوم: سلام بر آنان از سوی خدای متعال
سوم: جمع شدن امر آنان بر تقوی
چهارم: اصلاح و سامان دادن به امور و شئون آنان
پنجم: پذیرفتن توبه آنان و آمرزش گناهان ایشان
ششم: اسکان دادن آنان در بهشت در مجاورت امامن بر حق
دلیل بر این امور گفتار امام سجاد در دعای روز عرفه است که پس از دعا کردن درباره مولایمان صاحب الزمان چنین دعا کرده است:
بارالها درود و صلوات فرست بر دوستان آنان که مقامشان را اعتراف دارند و از روش ایشان تبعیت نمایند و از آثارشان پیروی کنند و به آنان دست یازند و به ولایتشان تمسک جویند و به امامتشان اقتدا کنند و تسلیم امرشان باشند و در اطاعتشان کوشش نمایند و منتظر روزگار حکومتشان باشند و دیده ها به سوی ایشان بدوزند؛ صلوات های مبارک پاکیزه نمو کننده در هر صبح و شام بر آنان و ارواح ایشان سلام فرست و امرشان را بر تقوی جمع گردان و وضعشان را به سامان برسان و توبه ایشان را بپذیر که تویی توبه پذیر و مهربان و بهترین آمرزندگان و ما را در دارالسلام (سرای سلامت بهشت) با آنان قرار ده به رحمت خودت این مهربان ترین مهربانان.
می گویم: وجه دلالت این دعا بر مقصود ما اینکه: بدون شبهه دعای آن حضرت مستجاب است و به شش دعا که به آنها اشاره کردیم برای مومنانی که 10 صفت داشته باشند دعا کرده است و هر گاه مومن با شرایطی که در آخر این بخش خواهد آمد برای تعجیل فرج مولایش دعا کند از مصادیق یاد شدگان در این دعا می شود و این دعا درباره اش به اجابت می رسد.
در اینجا لازم است که به شرح صفات ده گانه یاده شده برای مومنان بپردازیم:
صفت اول: اعتقاد به شئونی است که خداوند آنها را به امامان معصوم اختصاص داده است.
صفت دوم: پیروی کردن از آنان در عقایدشان و دینداری نمودن به آنچه ایشان دینداری کرده اند.
صفت سوم: اقتدا کردن به آنان در آداب و افعالی که از ایشان صادر شده است.
صفت چهارم: اینکه دست آویز خود را همان چیزی قرار دهند که آنان برای او پسندیده اند و این امر باعمل کردن مطابق امر و نهیی که از آنان رسیده حاصل می گردد.
صفت پنجم: در مهمات و رویدادها توسل و تمسک به ریسمان ولایت ایشان.
صفت ششم: اینکه فقط آنان را امام بداند و مانند زیدیه و پیروانشان دیگری را امام نداند.
صفت هفتم: تسلیم بودن نسبت به امر ایشان.
صفت هشتم: به کار بردن کوشش تمام در اطاعت ایشان.
صفت نهم: انتظار ظهور دولت ایشان.
صفت دهم: اینکه امام خودش را در پیش چشمش بداند و خودش را در حضور امامش ببیند که در تمام احوال و اشغال امام او را می بیند و صدایش را می شنود به طوری که از نظر او پنهان نمی باشد و اگر پرده از روی دیده اش برداشته می شد امام را مشاهده می نمود و در این هنگام در رعایت ادب و احترام نسبت به ساحت مقدش امام کمال جدیت را خواهد داشت.
در بیان مترتب بودن این فواید بر دعا برای تعجیل فرج آن حضرت می گوییم: بدون شک دعا کننده برای مولایمان صاحب الزمان و تعجیل فرج آن بزرگوار مصداق عناوین مذکوره خواهد بود در صورتی که ملازم تقوی هم باشد و نفس خود را از هوی پرستی حفظ نماید و آن را از موجبات بدبختی و فریبندگی های دنیوی دور سازد که خواهد آمد اینکه تمام فوایدی که در این کتاب آورده شده شرط کمال آنها تقوی و تهذیب نفس است.
پس هر گاه دعا کننده چنین بود به آنچه بیان گشت نائل می آید زیرا که دعا دوستی کردن با امامان بر حق است و اعتراف به مقام ایشان و پیروی از شیوه آنان و تبعیت از آثارشان و دست یازیدن به انان و تمسک جستن به ولایتشان و اقتدا کردن به امامتشان و تسلیم بودن به امرشان و کوشش در اطاعتشان می باشد و نیز نشانه انتظار روزگار حکومت آن بزرگان است.
منبع:شبستان
