عقیق:روزه
حضرت علي (ع) وهمسرو فرزندانش و بخشش سه افطاري به نيازمندان
امام حسن مجتبي (ع) و امام حسين (ع) در ايام كودكي بيمار
شدند و پيامبر اكرم (ص) به همراه برخي
از صحابه از آنان عيادت نمودند و آن‌گاه پيامبر (ص) به پدرشان حضرت علي (ع) فرمود:
اگر براي بهبودي آنان نذري نمايي، اميد است خداوند سبحان زود‌تر شفا عنايت كند.
حضرت علي (ع) گفت:اي رسول خدا (ص)! براي شفاي آن دو نذر مي‌كنم كه سه روز روزه شكر به جاي آورم. حضرت فاطمه زهرا
(س) و خدمت كارش فضه نيز به مانند حضرت علي (ع) نذر كردند.
چند روزي نگذشت كه دو ريحانه رسول خدا (ص) شفا يافتندو
حضرت علي (ع) و همسرش فاطمه زهرا (س) قصد كردند كه به نذ رشان وفا كرده و سه روز
روزه شكر بگيرند.
در آن زمان وضع مادي اكثر مسلمانان، به ويژه خانواده
حضرت علي (ع) بسيار پايين بود و به سختي مي‌گذشت.
بدين لحاظ آن حضرت ناچار گرديد، از شمعون بن حار ياي
يهودي، مقداري جو قرض كند و آن را پس از آسياب كردن، براي پخت نان استفاده كند و
يا به روايتي ديگر، براي شمعون يهودي مقداري پشم ريسيد و اجرت آن را، سه من جو در
يافت كرد.
فاطمه زهرا (س)، آن جو را آسياب كرد و به سه بخش تقسيم
نمود و هر بخشي را براي افطاري يك روز جدا كرد و سپس آن‌ها را در سه روز متوالي
نان پخت.
آنان ازروز بيست و پنجم ذي حجّه شروع كردند به روزه
گرفتن و ادا نمودن نذر خويش. حضرت علي (ع) در
روز اول، نماز مغرب را با پيامبر (ص) به جا آورد و سپس براي صرف افطار به خانه
رفت. ولي همين كه در سر سفره نشست، مستمند و بيچارهاي از راه رسيد و از آنان غذا
طلبيد. حضرت علي (ع) فرمود كه سهميه وي را به آن فقير دهند. فاطمه زهرا (س)، فضه و
امام حسن (ع) و امام حسين (ع) نيز به پيروي آن
حضرت سهميه اندك خودرا به فقير داده و خودشان با آب افطار نمودند و روز بعد را با
همين وضع روزه گرفتند. فاطمه زهرا (س) در روز دوم، بخش ديگر آرد را نان پخت و
منتظر افطار ماند كه او و همسرش و فرزندانش با آن نان افطار كنند. ولي دراين شب
نيز يتيمي از راه رسيد و در خواست غذا نمود. جملگي سهميه خود را به يتيم داده و
خود با آب افطاركردند و روز سوم را با همان وضع روزه گرفتند.
در روز سوم نيز فاطمه زهرا (س) باقي مانده آرد را نان
پخت و در سر سفره گذاشت، تا هنگام افطار، همگي از آن تناول كنند، اما در اين شب
نيز محتاج ديگري فرا رسيد. وي اسير بي‌بضاعت و گرسنه‌اي بود كه از فرط گرسنگي و در
بدري، به خانه امام علي (ع) پناه آورد. در اين شب نيز
اهل خانه، غذاي خود را به اسير بخشيدند و تنها با آب افطار كردند.
روز چهارم، حضرت علي (ع) دست فرزندانش حسن و حسين
(عليهما السلام) را گرفت و نزد رسول خدا (ص) رفت، در حالي كه فرزندانش از شدت گرسنگي
مي‌لرزيدند.
پيامبر (ص) از وضعيت آنان پرسيد و حضرت علي (ع) ماجرا را
براي آن حضرت تعريف كرد.
پيامبر (ص) آن دو را در
آغوش گرفت و به نزد دختر خود، فاطمه (س) آمد و ديد وي در محراب عبادتش نشسته و به
عبادت مشغول است، ولي چهره مباركش از گرسنگي زرد و چشمانش گود شده است و كلاً بي‌حال
است.
پيامبر (ص) از ديدن آنان بسيار متأثر و غمگين شد و دست
بندگي به سوي پروردگارش بلند كرد و گفت: و اغوثاه، يا الله اهل بيت محمد يموتون
جوعاً.
يعني:اي داد،اي خدا! اهل بيت محمد از گرسنگي مي‌ميرند.
نزول سوره دهر
در همين هنگام جبرئيل امين فرود آمد و عرض كرد:اي رسول
خدا (ص) آنچه خداوند متعال در باره اهل بيت توعنايت كرده است، بنگر.
فرمود: چه چيزي را بنگرم!
جبرئيل امين اين سوره را كه در شأن فداكاري حضرت (ع) و
همسرش فاطمه زهرا (س) و فرزندانش حسن و حسين (عليهما السلام) نازل شد، بر آن حضرت
قرائت كرد: هَل اَتي عَلَي الاِنسانِ حينٌ مِنَ الدَّهرِ... اِنَّما نُطعِمُكُم
لِوَجهِ اللهِ لا نُريدُ مِنكُم جَزائاً وَلا شَكوراً... (۱) بنا به روايتي در آن روز
براي اهل بيت فداكار پيامبر (ص) غذايي از آسمان فرود آمد و آن را تا هفت روز تناول
كردند. (۲)
بدين گونه، خداوند سبحان از ايثار و خود گذشتگي حضرت علي
(ع) و خانواده بي‌نظيرش تقدير كرد و قلب پيامبر (ص) را تسلي بخشيد.
آغاز خلافت ظاهري امام علي (ع)
در پي قيام مردم عليه خليفه سوم، عثمان بن عفان در ۱۸ ذي الحجه سال ۳۵ ق، كشته شد. مردم از امام
علي (ع) خواستند تا خلافت را بپذيرد. با وجود امتناع ايشان، پافشاري و اصرار مردم
باعث شد تا آن حضرت، در ۲۵
ذي الحجه خلافت را قبول كنند. تلاش امام براي اجراي عدالت در دوره حكومت باعث شد
كه عدهاي از صاحبان قدرت و ثروت به مخالفت با آن حضرت بپردازند و سه جنگ جمل،
صفين و نهروان را به امام تحميل نمايند.
پی نوشت ها:
۱-
سوره انسان (۷۶)، كه به سوره «دهر» نيز
مشهور است
۲-
مسار الشيعه [شيخ مفيد]، ص۲۳؛ الاقبال بالاعمال الحسننة
[سيد بن طاووس]، ج۲،
ص۳۷۴
منبع:حج
211008
