عقیق:نهج
البلاغه منشوری است از دستورات، آداب و قواعد انسانی و اسلامی است که انسان های
زیادی برای یافتن راهکارهای ناب اخلاقی به این کتاب گرانسگ مراجمعه می نموده و این
امر منحصر به مسلمانان نیست و غیر مسلمانان فراوانی نیز در این راه اهتمام ویژه ای
دارند.
یکی از راهکارهای که امیرالمومنین سلام الله علیه برای سعادت جامعه بشری پیش روی انسانها قرار می دهد چگونگی رفتار با دیگران است. امیرالمومنین سلاما الله علیه در نامه 31 خطاب به فرزند خود امام حسن صلوات الله علیه می فرمایند: « يَا بُنَيَّ اجْعَلْ نَفْسَكَ مِيزَاناً فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ غَيْرِكَ فَأَحْبِبْ لِغَيْرِكَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ وَ اكْرَهْ لَهُ مَا تَكْرَهُ لَهَا وَ لَا تَظْلِمْ كَمَا لَا تُحِبُّ أَنْ تُظْلَمَ وَ أَحْسِنْ كَمَا تُحِبُّ أَنْ يُحْسَنَ إِلَيْكَ وَ اسْتَقْبِحْ مِنْ نَفْسِكَ مَا تَسْتَقْبِحُهُ مِنْ غَيْرِكَ ...؛ پسركم! خود را ميان خويش و ديگرى ميزانى بشمار، پس آنچه براى خود دوست مى دارى براى غیرخود نیز دوست بدار. و آنچه برای خود خوش نداری براى او نیز ناخوش بشمار...»
يك ضرب المثل فارسى مى گويد ((آنچه به خود نمى پسندى، به ديگران روا مدار)). و ضرب المثل ديگرى مى گويد:«يك سوزن به خودت بزن، يك جوالدوز به دیگران.» اين دو ضرب المثل، و دهها ضرب المثل ديگر، و شعرها، و كلمات كوتاه و بلند بسيارى كه در زبان و ادبيات ما، در باره همين موضوع صحبت مي كند، همه، با الهام گرفتن از سخن امام عليه السلام، و در توضيح و تشريح آن گفته شده و رواج پيدا كرده است.
منظور از تمام اين سخنان، آن است كه درباره يكى از دستورات عميق و پر معنى اسلام، به شكلهاى گوناگون، توضيح داده شود. بر اساس اين دستور والا و زندگى ساز اسلام، ما انسانها وظيفه داريم كه در هر كارى، رعايت حال ديگران را نيز بكنيم. يعنى هميشه خودمان را به جاى ديگران بگذاريم، و با مردم طورى رفتار كنيم، كه دوست داريم ديگران با ما همانطور رفتار كنند.
كسيكه به مشكلات و ناراحتي هاى ديگران اهميت نمى دهد، بايد حساب كند كه آيا خودش مى تواند همان مشكلات و ناراحتي ها را تحمل كند، يا نه، به زبان ساده تر بايد گفت: هر كس راضى شود كه يك جوالدوز به تن ديگرى فرو رود، بايد با انصاف و مروت حساب كند كه آيا خودش حاضر است يك سوزن به تنش فرو رود، يا نه؟
مسلمان مومن واقعى، كسى است كه براى ديگران نيز به اندازه خودش، راحتی و آسايش و حق استفاده از مواهب زندگى را بخواهد و اصولا آسايش و خوشبختى خود را، در آسايش و خوشبختى ديگران جستجو كند.
منبع:جام
211008
