در مقام دعوت و هدف بعثت كه همانا دعوت به مبدا و معاد و تربيت جامعه است، همه انبيا يكسان مى باشند. اما در فضيلت، كمال و ساير ويژگىها داراى مراتب متفاوتى هستند.
عقیق:پرسش: آيا شيعه بر خلاف آيه شريفه لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ براى نبوت مراتبى قائل است؟
پاسخ: در مقام دعوت و هدف بعثت كه همانا دعوت به مبدا و معاد و تربيت جامعه است، همه انبيا يكسان مى باشند. اما در فضيلت، كمال و ساير ويژگىها داراى مراتب متفاوتى هستند. براى مثال پيغمبرى كه بر هزار نفر مبعوث شده با پيغمبرى كه بر صد هزار نفر مبعوث گشته، با رسولى كه بر عموم مردم مبعوث شده، يكسان نمى باشند.
همانطور كه معلم دبستان، معلم دبيرستان و معلم دانشگاه را- در عين حالى كه از يك وزارتخانه و با احكام يكسانى منصوب مى شوند- نمى توان برابر دانست و بر حسب فضيلتها و كمالاتى كه هر كدام دارند، محل خدمتشان بالاتر و متفاوت است؛ انبيا نيز همين گونه اند، از جهت رتبه و مقام متفاوتند. چنانچه خداوند در قرآن كريم مى فرمايد:
تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ؛ بعضى از پيامبران را بر بعضى ديگر برترى و فضيلت داديم و درجات برخى از آنها را بلند گردانيديم .۱
چنانچه در قرآن مجيد آمده است، خداوند با برخى از اين انبيا مثل حضرت آدم:
يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ ۲ يا با حضرت موسى: أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۳يا در شب معراج با پيغمبر خدا: فَأَوْحى إِلى عَبْدِهِ ما أَوْحى۴سخن گفته است.
مهمترين اين ويژگىها، مقام خاتميت است كه از آن پيغمبر اسلام مى باشد.
بنابراين، بر اساس آيات قرآن مجيد، نبوت مراتب متفاوتى دارد كه بالاترين آن، در وجود مبارك خاتم الانبياء خلاصه شده است. مقام ايشان، مادون مقام واجب و مافوق تمام مراتب امكانيه است. چون رسولاللَّه صلى الله عليه و آله به بالاترين مرتبه ممكن نايل شدند، نبوت هم به وجود ايشان ختم گرديد.
حضرت ابراهيم، پس از امتحانهاى سه گانه كه با جان و مال و فرزند خويش داد، خداوند آن بزرگوار را بلند مرتبه گردانيد و ايشان را پس از مقامهاى نبوت و رسالت به مقام امامت هم منصوب گردانيد.
از آيه شريفه: وَ إِذِ ابْتَلى إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ؛ هنگامى كه خداوند ابراهيم را به امورى امتحان كرد و او همه را به جاى آورد سپس خداوند فرمود: من ترا براى مردم امام و پيشوا قرار دادم. ابراهيم پرسيد آيا اين امامت را به فرزندان من هم عطا خواهى كرد؟
خداوند فرمود: امامت كه عهد من است به ستمكاران نخواهد رسيد (۵)چنين استنباط مى شود كه، امامت بالاتر از نبوت است؛ چون به شخصى كه داراى مقام نبوت، خلافت، رسالت و نيز اولوالعزم بوده، عطا شده است.
پی نوشت:
۱- بقره/ ۲۵۳.
۲- بقره/ ۳۵.
۳- طه / ۱۲.
۴-نجم/۱۰.
۵-بقره/۱۲۴.
۶- پاسخ به شبهات در شبهاى پيشاور، ص ۷۵و۷۶.
منبع:افکار
پاسخ: در مقام دعوت و هدف بعثت كه همانا دعوت به مبدا و معاد و تربيت جامعه است، همه انبيا يكسان مى باشند. اما در فضيلت، كمال و ساير ويژگىها داراى مراتب متفاوتى هستند. براى مثال پيغمبرى كه بر هزار نفر مبعوث شده با پيغمبرى كه بر صد هزار نفر مبعوث گشته، با رسولى كه بر عموم مردم مبعوث شده، يكسان نمى باشند.
همانطور كه معلم دبستان، معلم دبيرستان و معلم دانشگاه را- در عين حالى كه از يك وزارتخانه و با احكام يكسانى منصوب مى شوند- نمى توان برابر دانست و بر حسب فضيلتها و كمالاتى كه هر كدام دارند، محل خدمتشان بالاتر و متفاوت است؛ انبيا نيز همين گونه اند، از جهت رتبه و مقام متفاوتند. چنانچه خداوند در قرآن كريم مى فرمايد:
تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ؛ بعضى از پيامبران را بر بعضى ديگر برترى و فضيلت داديم و درجات برخى از آنها را بلند گردانيديم .۱
چنانچه در قرآن مجيد آمده است، خداوند با برخى از اين انبيا مثل حضرت آدم:
يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ ۲ يا با حضرت موسى: أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۳يا در شب معراج با پيغمبر خدا: فَأَوْحى إِلى عَبْدِهِ ما أَوْحى۴سخن گفته است.
مهمترين اين ويژگىها، مقام خاتميت است كه از آن پيغمبر اسلام مى باشد.
بنابراين، بر اساس آيات قرآن مجيد، نبوت مراتب متفاوتى دارد كه بالاترين آن، در وجود مبارك خاتم الانبياء خلاصه شده است. مقام ايشان، مادون مقام واجب و مافوق تمام مراتب امكانيه است. چون رسولاللَّه صلى الله عليه و آله به بالاترين مرتبه ممكن نايل شدند، نبوت هم به وجود ايشان ختم گرديد.
حضرت ابراهيم، پس از امتحانهاى سه گانه كه با جان و مال و فرزند خويش داد، خداوند آن بزرگوار را بلند مرتبه گردانيد و ايشان را پس از مقامهاى نبوت و رسالت به مقام امامت هم منصوب گردانيد.
از آيه شريفه: وَ إِذِ ابْتَلى إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ؛ هنگامى كه خداوند ابراهيم را به امورى امتحان كرد و او همه را به جاى آورد سپس خداوند فرمود: من ترا براى مردم امام و پيشوا قرار دادم. ابراهيم پرسيد آيا اين امامت را به فرزندان من هم عطا خواهى كرد؟
خداوند فرمود: امامت كه عهد من است به ستمكاران نخواهد رسيد (۵)چنين استنباط مى شود كه، امامت بالاتر از نبوت است؛ چون به شخصى كه داراى مقام نبوت، خلافت، رسالت و نيز اولوالعزم بوده، عطا شده است.
پی نوشت:
۱- بقره/ ۲۵۳.
۲- بقره/ ۳۵.
۳- طه / ۱۲.
۴-نجم/۱۰.
۵-بقره/۱۲۴.
۶- پاسخ به شبهات در شبهاى پيشاور، ص ۷۵و۷۶.
منبع:افکار
