عقیق | پایگاه اطلاع رسانی هیئت ها و محافل مذهبی

کد خبر : ۳۲۳۰۵
تاریخ انتشار : ۰۳ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۲:۳۳
اینك كه آمده ‏اى و مهمان این بزم حضورى، وقت تنگ و مجال گذرا را باید مغتنم ‏شمرد.

عقیق:در اغتنام فرصتهاى ملكوتى ماه مبارك رمضان

گاهى كه تنهایى، آینه برمى‏دارى و به چهره خویش مى ‏نگرى، تا نیك و بد و زشت وزیباى آن را ببینى.

خلوت با خویش، براى شناخت «خود»! شاید در حضور جمع، شرم كنى، ولى درتنهایى، خجالت و شرمى نیست، چون نگاه و مراقبتى نیست، جز همان كه نگاهش همه جا هست و مراقبتش دائمى است.

ماه رمضان، به نوعى فصل محاسبه است.

«محاسبه‏» و «مراقبه‏» هم یك آینه است، اما ... پیش چهره جانت و در برابر روحت! و ... شاید در حضور جمع و در ازدحام روزمره گى نتوانى و مجالى نیابى تااز خودت حساب بكشى.

اینجا هم خلوت و تنهایى و فراغت، چاره ‏ساز است.

لحظات سرشار از بركات و معنویات رمضان از همین فراغتهاى مطلوب و دوست داشتنى ‏است.

فرصت ‏خلوت با خویش و خداست، ساعات حضور در مجلس «مراقبه‏» و «محاسبه‏»است، موعد امتحان اخلاص است، فرصتى است تا «دفتر دل‏» را بگشایى و «كتاب عمل‏»را بازخوانى كنى.

تو كه مى‏ گفتى: مجال و حالى نیست، گرفتاریها و مشكلات و ...

فرصتى براى «رسیدن به خود» نمى ‏گذارد، اینك، این همان مجال و فرصت ناب! تو باید آموخته و تمرین كرده باشى، «تنهایى در جمع‏» را، «خلوت‏» در «ازدحام‏»را، «سكوت در هیاهو» را، رمضان چیست و تو در كجاى این «قطعه‏ اى از بهشت‏» قرار دارى كه موهبت ‏خدا براى زمینیان است؟

با كدام دعوت به این ضیافت آمده‏ اى؟

سر كدام سفره و مائده معنوى نشسته ‏اى و فیض حضورت و بهره آمدنت چیست؟

این نیز نوعى محاسبه و حساب كشیدن از خویش را مى‏ طلبد.

سر سفره ضیافت الهى نشسته ‏اى.

سحرهاى پر بركت، افطارهاى پرمعنویت، شبهاى دعاى افتتاح و كمیل ، جلسات دعا وترتیل و تلاوت و تواشیح ، حالات پرجذبه انس با قرآن و مفاتیح، تهجد و سحرخیزى وچشمان بیدار قبل از فجر دعاهاى روزانه ، همه و همه مائده ‏هاى آسمانى این «شهرالله‏» است و تو را فرا خوانده‏ اند، تا به قدر تشنگى و توان و در حد ظرفیت وجودى ‏از این «چشمه رحمت‏» بنوشى و از «جان جامه تقوا» بپوشى و در راه عبودیت ‏خدا بكوشى. 

اینك كه آمده ‏اى و مهمان این بزم حضورى، وقت تنگ و مجال گذرا را باید مغتنم ‏شمرد.

با چه آمده ‏اى و با چه بازمى‏ گردى؟

و كدام تغییر حالت و خصلت و عادت را از این «ماده خودسازى‏» به ارمغان خواهى ‏برد؟

خودمانى بودن با خدا هم موهبتى است! كسى نیست كه بشنود، خودت هستى و خدایت.

با خودت صمیمى باش، یك ‏رو و خودمانى و بى ‏پرده.

كمى در كوچه پس كوچه ‏هاى روح خویش بگرد.

لحظاتى «كارنامه‏» خود را مرور كن، چه مى ‏بینى؟...

نقاط روشن آن بیشتر است، یا نقاط تیره‏اش؟

«حسنات‏» و «سیئات‏»، چه نسبتى با هم دارند؟

ماهها انتظار مى‏ كشیدى كه باز هم «ماه خدا» فرا رسد و دست نیاز و پاى طلب، به این آستان و این سوى ، برآورى و بكشى.

براى فرا رسیدن دوباره «شبهاى قدر» لحظه ‏شمارى مى ‏كردى.

هنوز لذت اشك ریختن‏ها و نالیدن‏ها و تضرعهاى شبهاى «احیاء» در كام جانت ‏باقى ‏است و طراوت معنویت ‏بار آن همخوانى و همنالى با انبوه خداجویان عاشق و صادق، هنوز هم چون نسیمى خوشبوى، فضاى جانت را معطر ساخته است.

بنا بود در رمضان گذشته ، آمرزیده شوى و «غفران الهى‏» را چون مدالى بر گردن ‏بیاویزى، اما چه شد؟

امسال، رمضان همان حال و هواى معنوى را دارد.

رحمت الهى همیشه جارى و سارى است ، اگر كوتاهى است، از ماست. «گر گدا كاهل ‏بود، تقصیر صاحبخانه چیست؟» آن اشكها و ناله ‏ها چه شد و كجا رفت؟

تنها براى آن چند «شب قدر» نبود.

قرار نبود كه آن گریه‏ ها و تضرعها و از عمق جان به درگاه خدا نالیدن‏ها و خود را حقیر و فقیر و مسكین و نیازمند دیدن و دانستن‏ها مخصوص «شبهاى احیا» باشد ودر فضاى مسجد و مصلا جا بماند.

امسال هم، قرار نیست كه تاملات رمضان را، شبهاى سرنوشت ‏ساز قدر را، لحظات‏ نورانى و عرفانى سحر را، حالات خوش جلسات دعا و قرآن را، حضور قلب نماز شب ونوافل را در ماه رمضان جا بگذارى و باز هم عریان از این همه جامه ‏هاى بهشتى، وارد شوال شوى.

پس «عید فطر» براى چیست؟

آنچه عیدى خواهى گرفت، باید در طول سال و همه عمر، همراه داشته باشى، خرجش‏ نكنى، جایى جا نگذارى، گم نكنى، از دستت نگیرند ...

راستى ... سوغاتت در این سفر معنوى به «شهر الله‏» چیست؟

بارى ... آینه بردار، كمى در خویش بنگر، در خلوت خویش، با خودت صمیمى باش.

كیستى، كجایى؟ چه مى‏ كنى؟ چه دارى؟

رمضان را مفت از كف مده!

 

پی نوشت:

 جواد محدثى

 منبع:جام

211008


ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
پربازدیدترین اخبار
پنجره
تازه ها
پرطرفدارترین عناوین