عقیق: حضرت امام صادق(ع) فرمود، فاطمه نزد خدای تعالی 9 اسم دارد، فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، راضیه، مرضیه، محدثه و زهرا. رسول خدا فرمود، فاطمه اسم اوست، چون او و شیعیانش از آتش جهنم قطع شده‌اند. فاطمه به معنای قطع‌شده و بریده است و نیز امام صادق(ع (فرمود، زیرا او از هر شر و بدی بریده شده است و نیز چون مردم از رسیدن به معرفت کامل او قطع شده‌اند.

صدیقه، زیرا او هرگز در زندگی جز راست نگفت و هر آنچه پدر بزرگوارش فرمود، تصدیق کرد. رسول خدا(ص) به امیرالمومنین(ع) فرمود، یا علی، من به فاطمه سفارشهایی کرده‌ام که به تو بگوید. او هر چه گفت، بپذیر، زیرا او راستگوست، بسیار راستگو. مبارکه، برکت به معنای خیر فراوان است و از فاطمه نسل فراوانی به عالم اسلام هدیه شده. بنابراین در بعضی از تفاسیر آمده است که در آیه «انا اعطیناک الکوثر»، (ای رسول گرامی ما به تو خیر کثیر عطا کردیم) منظور، فاطمه(س) است.
درخصوص اسم »طاهره»، امام باقر(ع) فرمود، زیرا او از هر ناپاکی ظاهری و هرگونه ناپاکی دامن، مبری است و نیز طبق روایات متعدد، آیه تطهیر «انما یرید ا... لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا» درباره حضرت فاطمه نازل شده است. پس فاطمه، طاهره است، زیرا هرگونه رجس، پلیدی و ناپاکی از وجود مقدسش دور است. زکیه، زکاه هم به معنای رشد و نمو و هم به معنای طهارت است، بنابراین زکیه هم یعنی از فاطمه نسل پرباری پا به عرصه وجود خواهد گذاشت و هم اینکه او وجودی است پاک و طاهر.
راضیه، زندگی کوتاه حضرت فاطمه را که با غم و اندوه و نیز با تلاش و سختی همراه بود را نمایان می‌کند. او زندگی بسیار مشکلی را پشت سر گذاشت، اما هرگز لب به شکایت باز نکرد، بلکه همواره خدای بزرگ را شکر می‌کرد و راضی بود.
روایت شده روزی رسول خدا(ص)، حضرت فاطمه را دید که لباس خشنی بر تن داشت و با دستهای مبارکش آسیاب می‌کرد، در حالی که طفل کوچک خود را هم شیر می‌داد. رسول خدا گریان شد و فرمود:‌ای دخترکم، تلخی این دنیا را بچش، برای رسیدن به شیرینی آخرت. حضرت فاطمه نه تنها لب به شکایت باز نکرد، بلکه عرض کرد:‌ای رسول خدا، من خدا را برای نعمتهایش سپاسگزارم و نیز روزی امیرالمومنین(ع) از رسول خدا خواست اگر ممکن باشد برای فاطمه مستخدمه‌ای بگیرد، اما رسول خدا تسبیح فاطمه را به آنها تعلیم فرمود. حضرت زهرا(س) پس از شنیدن این دستور پیغمبر اکرم سه بار فرمود، من از خدا و رسولش راضیم.
»مرضیه»، چون تمام کارهای حضرت فاطمه مورد رضایت خدا و رسول بود. رسول خدا هیچ‌گاه بر فاطمه غضب نکرد، به او خرده نگرفت و برعکس، گاهی می‌فرمود، «فداها ابوها»، پدرش به قربانش. این چنین است که رسول خدا رضای فاطمه را رضای خدا می‌دانست و می‌فرمود، خدا از غضب فاطمه غضب می‌کند و از رضایت او راضی می‌شود. در خصوص اسم محدثه، امام صادق(ع) فرمود، زیرا ملایکه از آسمان فرود می‌آمدند و با او سخن می‌گفتند، به این اسم خوانده شده. در فرهنگ اسلامى محدثان راستین همواره از حرمت و منزلت ویژه‌اى برخوردار بوده‌اند، محدثان و راویان در حفظ و حراست از گنجینه‌هاى معارف و ارزشهاى دینى و ذخایر گرانمایه مکتب تشیع و رشد و تعالى فرهنگ غنى اسلامى نقش اول را داشته‌اند و حامل ودایع و امانتهاى گرانقدر الهى و رازدار اسرار آل رسول بوده‌اند.
"زهرا،” امام صادق(ع) فرمود، زیرا نور آن بانوی مکرمه در یک روز سه بار برای امیرالمؤمنین(ع) می‌درخشید و چون در محراب عبادت می‌ایستاد، نور درخشنده او برای اهل آسمان می‌‌درخشید، همانگونه که نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد. برخی نامهای دیگر حضرت فاطمه(س) عبارتند از، حصان(محفوظ)، حره(آزاده، شریف)، سیده(بانوی محترم(، عذراء(پرده نشین)، حوراء(فرشته، حوریه)، مریم کبری(مریم برتر(، نوریه(تابناک، درخشنده) و نام آن بانو در آسمان، منصوره(یاری‌شده.(
همچنین کنیه‌های حضرت عبارتند از، ام‌الحسن، ام‌الحسین، ام‌المحسن، ام‌الائمه و ام‌ابیها. حضرت فاطمه(س) آن قدر به پدر بزرگوارش محبت می‌کرد و مادرانه عشق می‌ورزید که ام‌ابیها، (مادر پدرش) لقب گرفت.