عقیق: پیرمردی بود بعد از سالیان دراز برای بار نخست مدینه آمده بود
دلش سخت شکست اشک هایش ریخت بی اختیار به ضریح چسبیده بود زار زار گریه می کرد و
مرتب بوسه می زد ناگاه صدای وحشتناکی شنید ترک ترک و پتک محکمی بر سرش خورد چشمانش
سیاهی رفت و نقش زمین شد مردم دورش جمع شدند اما از هوش رفته بود.
در اینجا مطلبی ذهن را مشغول می سازد و آن اینکه توسل
آیا معنای شریک قراردادن برای خداوند می باشد؟
معنای توسل
توسل یعنی وسیله قراردادن شخص برای رسیدن به مطلبی می
باشد.
به این صورت که بنده خطاکار اگر نتوانسته حق عبادت خالق
را ادا کند و یا اشتباهی مرتکب شده که می خواهد جبران نماید برای نزدیک شدن به
رضایت پروردگار جلب نظر او عزیزترین و بهترین بندگان او را واسطه قرار می دهد.
توسل در قرآن
قرآن می فرماید: «یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله
وابتغوا الیه الوسیله» (سوره مائده، آیه 35)
یعنی ای کسانی که ایمان آورده اید تقوا پیشه کنید و به
سوی خداوند واسطه ای آورید نکته مهم در آیه همان توسل به مقربین خداوند می باشد که
خداوند اولاً فرموده اند: از گناهان بپرهیزید و ثانیاً با تمام تقوا، انسان نیاز
به یک واسطه ای دارد که از مقربین درگاه ایزد یکتا باشد.
همانطور که قرآن بیان می کند فرزندان یعقوب هم هنگام
پشیمانی از گناه خود به یعقوب گفتند:
«یا ابانا استغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین» (سورۀ
یوسف، آیه 97)
یعنی ای پدر از خدا برای اشتباهاتمان طلب عفو نما که ما
از خطاکاران بودیم.
توسل به ارواح انبیا
هم چنین استمداد از ارواح پیامبر یا دیگر مقربین خداوند
همان توسل می باشد زیرا مرگ انتقال روح از بدنی به بدن دیگر است و حقیقت انسان به
روح می باشد و هنگامی که به زیارت گذشتگان می رویم و سلام می دهیم هم می شنوند و
هم جواب می دهند همانطور که خداوند به پیامبرش می گوید:
«واسئل من ارسلنا من قبلک من رسلنا اجعلنا من دون الرحمن
الهه یعبدون» (سورۀ زخرف، آیه 45)
یعنی ای رسول ما از پیامبران پیش بپرس آیا غیر از خدای
رحمان خدایی قراردادیم که مورد پرسش قرار گیرند مقصود این است که ارواح هم می
شنوند و هم می بینند و حتی جواب هم می دهند و در جای دیگر قرآن می فرماید: به
کسانی که در راه خدا کشته شده اند مرده نگوئید آنان زنده اند ولی شما احساس نمی
کنید. (سورۀ بقره، آیه 154)
بوسیدن ضریح
حتی تبرک جستن به ضریح مطهر انبیا و اولیای الهی هم با
توحید منافاتی ندارد ما آن آهن یا سنگ را که نمی پرستیم بلکه ابراز محبت به صاحب
آن قبر می کنیم. زیرا بوسیدن ضریحی که متعلق به دوستان خداست یک نوع علاقه به صاحب
قبر است و این یک امر فطری می باشد که انسان هر چه را دوست دارد متعلقات آن را هم
دوست دارد و این تبرک جستن هم می باشد همانطور که یعقوب نبی به واسطه پیراهن یوسف
شفا گرفت و بینا شد درحالی که پیراهن یک شیء بی جان است اما صاحب پیراهن در واقع
به اذن خدا شفا داده است و اینطور قرآن می فرماید: «فلمّا أن جاء البشیر القاه علی
وجهه فارتدّ بصیراً» (سورۀ یوسف، آیه 96)
و چون بشارت دهنده آمد آن پیراهن را به رخسار یعقوب
افکند ناگهان بینا شد این نبود مگر با اراده خداوند و توجه او به یوسف و آنچه
متعلق به او بود.
آری زیارت قبور یک امر فطری است که سیره رسول اکرم هم می
باشد. که رسول اکرم فرمودند: قبرها را زیارت کنید؛ زیرا زیارت قبور مایه یادآوری سرای دیگر
است. حضرت قبر مادر خود را زیارت می کرد و بر سر مزارش می گریست و هنگامی که به
زیارت قبور می رفت به آن ها سلامی می داد و با آنان به محبت می نشست حتی زنان را هم
از زیارت منع نمی کرد.
پی نوشت:
مجله بشارت
منبع:بینات
211008
