عقیق: على بن حسان واسطى، از برخى اصحابش، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل  كه آن جناب فرمودند:
حضرت آدم عليه السّلام از بهشت به كوه صفا و حوّاء به كوه مروه هبوط داده شدند و اين در حالى بود كه حوّاء در بهشت موهايش را شانه زده بود،هنگامى كه در زمين قرار گرفت گفت: در حالى كه مورد غضب و سخط الهى مى ‏باشم از شانه شدن موهايم خشنود نبوده و به آن دلبستگى ندارم، لذا آرايش موها را بهم ريخت و آنها را از هم گشود، موها پراكنده و منتشر شدند و از انتشارشان عطرى كه از ناحيه شانه زدن در بهشت در موها پديد آمده بود متصاعد شد باد آن را برد و در هند متمركز ساخت از اين رو عطر و بوى خوش در هند پديد آمد.

و در حديث ديگر آمده: وقتى حوّا گيسوان بافته خود را گشود حق تبارك و تعالى باد را فرستاد تا به موهاى پريشان و گشوده او وزيده و بوى عطر آن را در مشرق و مغرب پراكنده ساخت.

 احمد بن محمّد بن ابى نصر از حضرت ابى الحسن الرّضا عليه السّلام نقل كرده، وى مى‏ گويد:
محضر مباركش عرض كردم: ابتداء پيدايش و كيفيّت بروز عطر و بوى خوش چه وقتى و چطور واقع شد؟
حضرت فرمودند: كسانى كه قبل از شما بودند در اين باره چه مى‏ گويند؟
عرض كردم: مى‏ گويند: آدم عليه السّلام وقتى به زمين دنيا هبوط كرد به هند فرود آمد و به خاطر فراقش از بهشت آنقدر در اين سرزمين گريست كه اشكهايش در زمين به صورت نهر جارى شد و همين اشكها فضاى عالم را خوشبو نمودند.

حضرت فرمودند: آن طورى كه ايشان مى‏ گويند نيست، بلكه سبب و كيفيّت پيدايش عطر در دنيا آن بود كه حوّا زمانى كه در بهشت بود گيسوانش را در غلافى از سرشاخه‏ هاى درختان بهشتى قرار داده بود و هنگامى كه به زمين فرود آمد و به لغزش مبتلا شد خون حيض ديد و مأمور شد به غسل كردن به ناچار گيسوانش را تكانيد تا غلافها از گيسوانش جدا شدند حق تعالى بادى را فرستاد تا اين غلافها را به صورت ذرّاتى به هر كجا كه حضرتش خواست ببرند و از اينجا بود كه عطر و بوى خوش در دنيا پديد آمد و در همه نواحى پراكنده شد.

پی نوشت :

علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏۲، ص576.

منبع:افکار

211008