در پاسخ به پرسش شما، که در بردارندۀ چند موضوع است، چند نکته را باید تذکر دهیماول: اسلام برای بر آورده شدن نیازهای زن و مرد، چهارچوب ازدواج را معین کرده است و هر گونه ارتباط جنسی اعم از صحبت های عاشقانه، لمس و نوازش و ... باید بعد از عقد ازدواج موقت(صیغه) یا دائم باشد. و حتی دختر و پسری که با هم نامزد هستند و هنوز عقد موقت نخوانده اند و قرار است که در آینده ی نزدیک با هم ازدواج کنند، نمی توانند از یکدیگر استفاده و لذت جنسی ببرند، اگرچه در حد گفت وگوهای عاشقانه و دست دادن باشد. طبق نظر بسیاری از فقهای عظام رضایت پدر دختر یکی از شرایط صحت عقد ازدواج است. مگر در مواردی که پدر بر خلاف مصلحت دختر به ازدواج او با پسری، رضایت ندهد. [1]

دوم: شیعه و سنی هر دو مسلمان و در اعتقادات، احکام، اخلاق و... دارای مشترکات زیادی هستند و البته اختلاف هایی هم دارند که قابل انکار نیست، اما این اختلاف ها نباید منجر به خصومت و دشمنی شود و به اساس اتحاد و برادری اسلامی ضربه وارد سازد. آنچه در ازدواج دختر و پسر لازم است مراعات شود، کفو بودن آنان است. مؤمن، کفو و همتای مؤمن است و مسلمان، همتای مسلمان است. هر چه دختر و پسر در درجات کفو با هم نزدیک تر باشند، بهتر و مشکلاتشان کمتر خواهد بود، مثلاً دو نفر شیعه، کفو یکدیگرند، اما آیا شیعه و سنی کفو یک دیگر محسوب می شوند، محل بحث و گفت و گو است.[2] اما در خصوص ازدواج زن شیعه با مرد اهل سنت توجه شما را به فتاوای مراجع تقلید در این باره جلب می کنیم:
سؤال: ازدواج مسلمان با غیر مسلمان و ازدواج شیعه با اهل سنت چه صورت دارد؟
حضرت آیت الله فاضل لنکرانی: ازدواج زن مسلمان با غیر مسلمان صحیح نیست و ازدواج زن شیعه با مرد سنی مکروه است و ازدواج مرد مسلمان با زن غیر مسلمان اگر موقت باشد و همچنین ازدواج مرد شیعه با زن سنی مانعی ندارد.
حضرت آیت الله بهجت: اولی در صورت کتابی بودن، عقد موقت بی اشکال است و در فرض دوم نمی توان دختر یا زن شیعه را به عقد آنها در آورد به احتیاط تکلیفی.
حضرت آیت الله سیستانی: ازدواج با اهل کتاب به احتیاط واجب جایز نیست و با اهل سنت اگر خوف انحراف نباشد، جایز است.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی: ازدواج مسلمان با غیر مسلمان جایز نیست و ازدواج مردان شیعه با زنان اهل سنت اشکالی ندارد. ولی ازدواج زنان شیعه با مردان اهل سنت با توجه به خطر انحراف مذهبی اشکال دارد.
حضرت آیت الله خامنه‌ای: ازدواج زن شیعه با مرد سنى اگر خوف خطر براى مذهب نباشد، اشکال ندارد.[3]
تبصره: ازدواج با برخی از فرقه ها مانند: غلات، ناصبی ها و خوارج – که خود را مسلمان می پندارند، ولی در حقیقت محکوم به کفر هستند – جایز نیست.[4]، [5]
سوم: همانگونه که خود شما اشاره کرده اید از لحاظ خانوادگی تفاوت های زیادی هم دارید و روشن است تفاوت خانوادگی شما ریشه در تفاوت های اعتقادی، فرهنگی، اجتماعی و ... دارد. و این تفاوت ها می تواند زمینه ساز مشکلات و بحران های زیادی در زندگی مشترک شما باشد. از این رو توصیه می کنیم با کمک و مشورت گرفتن از افراد آگاه و بصیر و مورد وثوق و اطمینان در فامیل و آشنایان و با توجه بیشتر به عقل و منطق، بدور از احساسات نسبت به این مسألۀ حیاتی تصمیم بگیرید.
چهارم: توصیه می کنیم با توکل به خدا و استعانت از دعا و توسل به اهل بیت (ع) «که به اعتقاد شیعه علاوه بر ایجاد احساس آرامش حقیقی در انسان، زمینه های وصول انسان به خواسته های مادی و معنوی اش را در دنیا و آخرت فراهم و تسهیل می نماید.» و با بکارگیری راهکارهای تقویت اراده و خودسازی تا فراهم آمدن گزینه ای مناسب و هم کفو برای ازدواج با شما صبر و مقاومت ورزید.
علاوه بر آن تا زمانی که امکان ازدواج برای شما وجود ندارد برای طهارت نفس، آلوده نشدن به گناه و مصونیت از ارتباطات نامشروع با نامحرم به توصیه های علمای اخلاق و پزشکان و روانشناسان در این زمینه عمل کنید.[6]

[1]. اقتباس از سؤال 671، حکم روابط جنسی قبل از عقد.

[2]. برای مطالعه بیشتر ر.ک: نمایه؛ ازدواج دختر شیعه با مرد سنی، شماره 1772.

[3]. برگرفته از سایت معظم له.

[4]. اقتباس از رساله ی دانشجویی صص 212 و 228.

[5]. اقتباس از سؤال 1254 (سایت: 1333) (ازدواج با دختران سنی).

[6]. رجوع شود به: نمایه؛ ازدواج و ادامه ی تحصیل، شماره 1123 (سایت: 1164).

شما هم می توانید سوالات اعتقادی و تاریخی خود را از طریق این لینک مطرح کنید تا کارشناسان به آن پاسخ دهند