طبق روايات شيعه و سني، خطبه عقد این زوج آسمانی را ابو طالب (ع) جاری کرد. مرحوم شيخ صدوق در كتاب من لا يحضره الفقيه مي‌نويسد :
هنگامى كه رسول خدا (ص) در جلسه خواستگارى حضرت خديجه(س) با پدر يا عموى او صحبت مى كرد، ابو طالب در اجتماع قريش حضور يافت و خطبه عقد را اين چنين آغاز كرد :
»سپاس خداى را كه ما را از نسل ابراهيم و ذرّيّه اسماعيل قرار داد و براى ما خانه اى نهاد كه مردمان گرد او طواف كنند و نيز حرم امنى كه از اطراف جهان نعمت ها به سوى آن مي‌آورند ، و ما را در ديار خود بر مردم فرمانروا قرار داد .
آن گاه گفت : اين برادر زاده من محمّد بن عبد اللَّه بن عبد المطّلب با هيچ يك از مردان قريش سنجيده نشود جز آن كه برترى يابد ، و با هيچ كس از آنان قياس نگردد ، جز آن كه بزرگتر آيد اگر چه از مال دستش تهى است (لكن اين نقص نيست) ؛ زيرا كه مال نصيبى ناپايدار و سايه اى زود گذر است ، و اكنون او را به همسرى با خديجه رغبتى است و خديجه را بازدواج با او شوقى، و آنچه از مهريّه و صداق باشد بر عهده من خواهد بود چه نقدينه و چه بر ذمّه، و او داراى موقعيّت حسّاسى است شخصيّت و مرتبه اى رفيع دارد، و داراى زبانى است نرم و كاربر»
و خديجه را به همسري او درآورد و رسول خدا(ص) فرداى آن روز با وى عروسى كرد.
