در این برنامه محمد سوری با اشاره به خواستگاه ذکرها در صوفیه، گفت: یکی از عرفای بزرگ قرن نهم و دهم در پاسخ به یک سوال از صاحب نظران صوفیه درباره جایگاه ذکر می گوید که در آیات مختلف قرآن کریم خداوند از بندگان خود به صورت متعدد خواسته که ذکر بگویند.

وی با اشاره به این که قرآن تاکید زیادی به ابراز ذکر دارد، تصریح کرد: در آیه های مختلفی از قرآن مطرح می شود که بندگان می توانند از طریق ذکر به رستگاری برسند.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با بیان اینکه ذاکر به کسی گفته می شود که خداوند را ذکر می کند، اظهار کرد: خداوند در آیه 35 سوره مبارکه احزاب می فرماید: مردان و زنانی که خدا را یاد می کنند در مقابل آمرزش و پاداش بزرگ دریافت می کنند.

وی اضافه کرد: خداوند در قرآن کریم می گوید که در مقابل ذکر بندگان، به فکر و یاد بنده خود خواهد بود.

محمد سوری ادامه داد: با برداشت از آیات قرآن می توان گفت که یاد کردن خدا بسیار امر مطلوب و محبوبی نزد خداوند به شمار می آید.

وی با اشاره به حدیثی پیامبر اسلام (ص) درباره ذکر کردن خداوند، تصریح کرد: نقل است از پیامبر اسلام (ص) که خداوند به همانگونه ای بنده ی خود را یاد می کند که بنده او را یاد کرده است.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی خاطرنشان کرد: در روایات مطرح می شود که خداوند همیشه در هنگام ذکر نزد بنده خود حاضر می شود.