آیت‌الله مجتهدی تهرانی در بیانی به روایتی عجیب درباره تأثیر فرد بی‌نماز در خانه اشاره می‌کند.
عقیق:«نماز» به عنوان عمود خیمۀ دین اسلام و از محبوب‌ترین اعمال نزد خداوند به شمار می‌رود: «اَحَبُّ الْاَعْمالِ اِلَى الله الصَّلاةُ لِوَقْتِها
...». خداوند در قرآن کریم بارها بندگان خود را به برپا داشتن نماز دعوت
کرده و ثمرات بسیاری را برای آن قرار داده است. پیامبر اکرم (ص) در حدیثی
می‌فرماید: «ألا أنَّ الصَّلاهَ مَأدَبَهُ الله فِی الارضِ قَد هَنَأهَا لِاَهلِ رَحمَتِه فِی کُلِّ یَومٍ خَمسَ مَرّات»؛
آگاه باشید که نماز سفرۀ گسترده خدا در زمین است که خداوند آن را روزی پنج
بار برای اهل رحمتش (افراد شایسته رحمت) گوارا کرده است (مستدرک الوسایل،
ج1، ص170). انسان با بر پا داشتن نماز، در واقع بر سر سفرۀ الهی نشسته،
سفره‌ای که سرشار از نعمت و رحمت است و کمبود و پایانی برایش نیست.
اهل بیت (ع) برای نماز اهمیت ویژه‌ای قائل هستند و محبان و شیعیانشان را بسیار از سبک شمردن آن پرهیز داده‌اند. امام صادق(ع) در حدیثی معروف می‌فرماید: «إِنَّهُ لَا ینَالُ شَفَاعَتَنَا مَنِ اسْتَخَفَّ بِالصَّلَاةِ»؛ هرگز شفاعت ما به مردمی که نماز را سبک بشمارند نخواهد رسید. در همین راستا مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی در بیانی به آثار بینمازی در محیط خانه در کلام اهل بیت(ع) اشاره می‌کند.
این روایت را در فیلم زیر ببینید:
